Spodobał mi się ten souls-like, który wprowadza kilka własnych rzeczy w rozgrywce, choć odczucia z walki wydają się podobne. Oczywiście nie jest to poziom DS, gra jest trochę niedopracowana i ma widoczny mniejszy budżet, jest też łatwiejsza - przy odpowiednim buildzie bardzo często udaje się nawet nie dopuścić do ciosów wroga. Za to trzech najważniejszych bossów potrafi sprawić trudność, ale przy odpowiednim ekwipunku zadają znacznie mniejsze obrażenia. Gra posiada kilka zakończeń oraz fajnie rozwiązany tryb nowej gry plus. Z pewnością powrócę do Hellpoint za jakiś czas, zwłaszcza że niedawno wyszło duże DLC. Ponadto zablokowałem sobie prawdziwe zakończenie przez omyłkowe zaatakowanie jednego NPC, uważajcie z tym. ;) (7.5/10)
Mam słabość do walking simów od Blooper Team, ale tym razem odczucia były wyraźnie gorsze, może przez klaustrofobiczną i przeciągniętą końcówkę. Niemniej w swoim gatunku to wciąż solidna produkcja ze świetną reżyserią, do której autorzy zdążyli już przyzwyczaić. 7/10
Hack'n'slash wyróżniający się odmienną od standardów gatunku walką, w którym z czasem poznajemy kolejne ciosy, każdy pod innym przyciskiem i z możliwością wyprowadzenia serii ataków. Sprawia to, że do sterowania trzeba się przyzwyczaić, zwłaszcza na klawiaturze i myszce (możliwe, że gra sprawdza się lepiej na padzie). Zwłaszcza, że jest to gra dość trudna, głównie wtedy, gdy przychodzi nam mierzyć się z przeciwnikami atakującymi seriami, co powoduje, że w przeciwieństwie do innych tego typu gier unikamy starć z kilkoma przeciwnikami naraz. System awansu opiera się na udoskonalaniu walki określonym orężem po prostu posługując się nim oraz zaznaczaniu przed wejściem na kolejny poziom atrybutu, którą chcemy ulepszyć. Jeśli chodzi o magię to może ona służyć zarówno jako wsparcie dla wojownika, ale także jako główny sposób na zadawanie obrażeń. Podczas rozgrywki znajdujemy i łączymy w kombinacje runy, by poznać coraz silniejsze zaklęcia. Co do otoczki fabularnej to mamy tutaj świat fantasy, który jest pomieszaniem z poplątaniem - mamy np. chińskie motywy obok typowego standardu, czy pojedyncze postaci wyciągnięte jakby z innej bajki, ale jest w tym pewien urok. Historia prezentuje się nawet ciekawie, choć nie wyróżnia się oryginalnością, a do tego zawodzi zakończeniem. Za to postaci, w tym będący antybohaterem protagonista, mają charakter i są dobrze odegrane. Revenant jest grą z pewnością wciągającą, a do tego niedługą (ok. 15 godz. rozrywki), więc bawi od początku aż do końca. Niestety jest to też gra mająca problemy techniczne, zdarzyło mi się kilka bugów i kompletnych zwieszek, a także trafiłem na nieduży fragment rozgrywki, który musiałem powtarzać (podpowiem krótko - otwieranie bram w odpowiedniej kolejności), dlatego warto często zapisywać grę na szybkim zapisie, który cały czas zapisuje stan na osobnych slotach. PS. Domyślnie gra działa w trybie software. Radzę zajrzeć na forum i poszukać postu z paczką "all-in-one", która znacząco poprawia komfort grania.
Fajny hack and slash Diablo-podobny, ale w pełnym 3D, co jednak sprawia, że sterowanie potrafi być dość nieprecyzyjne (podobny problem miał późniejszy Dungeon Siege). Kilka postaci do wyboru i możliwość utworzenia dwuosobowej drużyny. Każda kilkunastogodzinna rozgrywka może się trochę różnić z uwagi na zmieniające się główne misje (każda w trzech wariantach) oraz losowo generowane podziemia. Po ukończeniu można kontynuować grę na wyższym stopniu trudności (kilkukrotnie), tylko w ten sposób wbijemy maksymalny poziom bohatera(ów). Całość na tyle mi się spodobała, że pewnie jeszcze nie raz do niej wrócę. 7.5/10
Dobry kryminał, który twórcy starają się nam obrzydzić poprzez brak uwidocznienia interaktywnych punktów oraz przede wszystkim brak mapy i szybkiej podróży pomiędzy lokacjami. Doskwiera to zwłaszcza w pierwszej połowie rozgrywki, gdzie szukanie kolejnego wydarzenia/przedmiotu popychającego fabułę do przodu wiąże się z przemierzaniem odległych lokacji. Niewątpliwą zaletą gry jest świetny klimat opustoszałego luksusowego hotelu oraz grafika teł. Moja ocena: 6+/10.
Szkoda, że w parze z wciągającą i potrafiącą trzymać w napięciu fabułą nie idzie ciekawy gameplay. Mało kombinowania i zagadek oraz przemierzanie wciąż tych samych lokacji. Niezbyt udana polska wersja językowa, w której część aktorów niezbyt umiejętnie oddała emocje towarzyszące postaciom. Tytuł ten może się spodobać fanom point and clicków z dobrą historią, reszta raczej nie będzie zachwycona.
Wciągająca przygodówka z niezłą, choć trochę absurdalną fabułą, kilkoma nielogicznościami i naiwnymi zwrotami akcji. Gameplay dość płynny, ale pełny zbierania przedmiotów i łączenia ich przed użyciem, często nie wiedząc nawet po co. Oprawa audiowizualna jest niezła, ale głos głównej bohaterki w angielskiej wersji irytuje od początku do końca. (7/10)
Lubię tę serię, głównie ze względu na humor i postaci, ale nigdy nie potrafiła mnie jakoś mocno zachwycić. Nie inaczej jest tym razem. Niemniej jednak, bawiłem się dobrze i uważam, że jest to tytuł obowiązkowy do zagrania dla fanów cyklu i miłośników przygodówek. Powrót do stylu z pierwszych dwóch części, z podrasowaną i ładniejszą grafiką, z pewnością się udał. (7.5/10)
Jest gorzej niż wcześniej, ale klimat serii został na szczęście zachowany, chociaż humor w niektórych momentach poszedł w złym kierunku. Do tego należy dodać kilka poważnych nielogiczności w fabule oraz ponownie żonglowanie przedmiotami w nadziei na znalezienie tego, którego trzeba użyć, zwłaszcza że większość niepotrzebnie jest trzymana w ekwipunku aż do końca rozgrywki. Ogólny odbiór gry przez fanów specjalnie mnie nie dziwi, ale kompletnym crapem to ona na pewno nie jest. Oceniam na słabe 6/10.
Krótka surrealistyczna przygodówka w perspektywie pierwszej osoby z łatwymi łamigłówkami i elementami zręcznościowymi. Miałem trochę skojarzeń z NaissanceE, Kairo, czy Fibrillation. Polecam osobom, którym spodobały się wymienione tytuły. Miło spędzone kilka godzin.
