O rety! Dawno nie miałem takiego dylematu, jak ocenić jakąkolwiek grę. A zatem na początku rozprawmy się ze sprawą, którą dostrzeże każdy na pierwszy rzut oka. Grafika: lubię pixelart, choć nie jest to mój preferowany styl graficzny. Da się jednak w nim wyczarować prawdziwe, zachwycające arcydzieła (ostatnio kończyłem Adventures of Maddog Williams in the dungeons of Duridian - przygodówkę z 1991 r., którą teraz możemy pobrać za darmo na stronie wydawcy - i były w tej grze chwile, że aż się chciało stać i podziwiać). A Golden Wake to zupełnie nie ten przypadek - tu mamy paskudną odmianę pixelartu, do której może da się przyzwyczaić, ale do końca gry nie będzie patrzyło się w ekran z przyjemnością. Fajnie poprowadzona jest historia naszego bohatera, ale znowu: ta gra w sumie przechodzi się sama: nie licząc kilku zagadek (myślę, że jest ich mniej niż dziesięć wliczając w to grę "w przekonywanie") wystarczy wciąż klikać na kolejnych oknach lub ewentualnie dwóch-trzech hot-spotach na ekranie, a fabuła ruszy dalej. Piękna jest muzyka, ale przyznam, że jej "postarzanie" niestety skończyło się wrażeniem niskiego próbkowania dźwięku. Jest pełny voice-actiong, ale w zasadzie trudno się nim bardziej zachwycać, choć z drugiej nie drażni on za bardzo. Sterowanie jest banalnie proste, ale nie mogło być inne przy przygodówce o tak niskiej rozdzielczości. No i teraz jak ocenić taką produkcję? Na każdy plus znajdzie się jakiś zarzut, na każdy fajny fragment przypada moment względnej dłużyzny. Generalnie jednak gra wygrywa klimatem, dobrze dobranym settingiem: świat przedstawiony, lata dwudzieste w Stanach, wszechobecny jazz - to naprawdę działa! Więc jednak polecam. Jeśli jednak nie jesteś wrażliwy na takie zabiegi - proponuję z zakupem poczekać na mocną przecenę.
Mówiąc krótko i wprost: "WOW"! Wow! Coż za piękna - i pięknie opowiedziana historia! Wow! Coż za piękny i cudny nastrój! Wow! Cóż za genialne zakończenie! Wow! Co za muzyka!!!!!! Wow! Coż za piękna grafika! Wow! Wow! Wow! Grzech nie poznać tej gry, przy czym warto poszukać wszystkiego, co gra oferuje. Wówczas możemy znaleźć się nawet w kosmosie i pod wodą! Wow! Naprawdę warto! Wow! Jak bardzo warto!
W zasadzie to nie wiem, co napisać... Że piękna historia? No piękna. Że jak na rpg makera ładna grafika? No ładna grafika jak na rpg makera. Że popłakałem sie na końcu? No... Nie popłakałem się. No właśnie. Mam wrażenie, że legenda tej gry przerosła ją samą. Ile już czasu słyszałem, że fabuła to co najmniej taka jak w "Najdłuższej podróży", że łzy, że pełna imersja, że ciągle o niej myślisz... A okazało się, że gra jest super, tylko ten hype stworzony pewnie w dobrej wierze spowodował, że po ukończeniu gry poczułem jednak zawód... Choć jeszcze raz powtórzę: gdy odsuniemy oczekiwania na bok, to kawał świetnej gry z momentami irytującym gameplayem, na którego zresztą już po godzinie nie zwraca się uwagi. Naturalnie polecam!
Już się przyzwyczajam, że kolejne gry z serii Sherlocka Holmesa są na najwyższym poziomie: doskonała fabuła, bardzo dobrze "wpasowane" zagadki, piękna grafika, długa rozgrywka i wygodne sterowanie. "Testament..." nie jest wyjątkiem, z tym, że jest on "jeszcze bardziej". Jeszcze bardziej doskonała fabuła, jeszcze lepiej "wpasowane" zagadki, jeszcze piękniejsza grafika, jeszcze dłuższa rozgrywka i jeszcze wygodniejsze sterowanie. Czego chcieć więcej? Chyba tylko tego, by było więcej czasu na granie!
Wersja krótka: doskonała przygodówka Wersja dłuższa: doskonała przygodówka, na którą czekałem od dawna Jeszcze dłuższa wersja: doskonała przygodówka, na którą czekałem od dawna. I nie zmienią tego ani błędy graficzne, ani momentami dłużyzny, ani niepotrzebne czasówki - dla mnie absolutny mus wszystkich fanów point'n'click.
Gdy próbuję ocenić tę grę, jestem w niemałej rozterce. Z jednej strony mamy świetną grafikę, bardzo dobrą fabułę, udane zagadki i angażujące emocjonalnie zakończenie, z drugiej strony po REWELACYJNEJ wcześniejszej części (Zbrodnia i kara) ta gra pozostawia pewien niedosyt pod każdym względem. TAMTA grafika była jeszcze ładniejsza, TAMTA fabuła była jeszcze lepsza, TAMTE zagadki były jeszcze bardziej udane, tylko zakończenie tu jest faktycznie finałem, a w tamtej grze gracz rozglądał się za jakimś DLC. A zatem... To bardzo dobra gra! Ale czekało się na jeszcze lepszą.......
I po raz kolejny mamy solidną, kompetentną i udaną grę przygodową. Nie taką, którą po latach będziemy wspominać wieczorami rozmawiając z kumplem: "A pamiętasz...?", bo sami pamiętać nie będziemy. Ale ponad 10 godzin świetnej rozgrywki z poprawionym sterowaniem i swobodnym wyborem pomiędzy widokiem z pierwszej i trzeciej osoby w edycji remasterowanej, miłymi dla oka lokacjami, fajnymi dialogami i niespecjalnie angażującymi zagadkami (w razie czego jest bardzo udany system pomocy!) zagwarantowane! POLECAM!
Z prawdziwą przyjemnością zagrałem w kolejną już część przygód Sherlocka Holmesa w wersji ukraińskiego developera. I znów mnie nie zawiedli. Nie jest to gra tak mroczna, jak "Przebudzenie" i nie tak spójna, jak "Srebny kolczyk", bowiem tym razem depczemy po piętach Arsene'owi Lupinowi, który dokonuje coraz to bardziej zuchwałych kradzieży, jednak nie ma co kryć, że pogoń za dżentelmenem-włamywaczem jest bardziej niż przyjemna. Proste jest także sprawienie sobie polskiej wersji gry (wystarczy pomienić odpowiednie pliki ze starej płytowej wersji instalacyjnej, choć przecież nie jest ona "Remastered"). Na plus w stosunku do poprzednich części należy odnotować rezygnację z "czasówek", jako minus - przynajmniej w moim odczuciu - należy poczytać dużą ilość zagadek matematycznych.... Ale i tak POLECAM!
Strasznie trudno jest ocenić jednoznacznie tę grę. Z jednej strony lekko przechodzimy z wątku do wątku w tej grze, a nasz detektyw dba, byśmy się nie pogubili i w tym celu nawet kilka razy powtarza co i raz, gdzie powinniśmy się udać, z drugiej pojawiają się kilka razy mocno upierdliwe zagadki. A równocześnie w sumie większość z nich da się przejść używając wszystkiego na wszystkim. A równocześnie fabuła wciąga i zniechęca lekkimi absurdami. A z drugiej strony zachwyca dbałością o szczegóły znane z prawdziwej historii Kuby Rozpruwacza. Plus całkiem sensowna wersja, kim był ten chory psychopata i dlaczego nie udało się oficjalnie tego śledztwa rozwiązać. W sumie jak się zastanowić... mi się bardzo podobało!!!! Tylko ten koszmarny system zapisu, który raz działa a raz nie... Grrrrr
Kiedyś w tę grę się zagrywałem... A teraz... Przyznam, że gdy nostalgia opadła to... Pamiętałem Quake'a jako objawienie i arcydzieło, a obecnie moim zdaniem w porównaniu z Wolfensteinem czy Doomem Quake zestarzał się najgorzej... I w sumie zamiast zachwytu czekało na mnie rozczarowanie...
