To be honest, this so called "Enhanced Edition" isn't enhancing a lot. Features like modern windows support, bug fixes and widescreen resolution were already coverd for years by fan-made patches. Only thing that is brand new is ability to zoom in and out. Amazing..... Wich really is a shame because on base level it still is one of the most unique and enthralling Crpg-s ever made. A 11/10 game, with unrivaled plot and atmosphere. Playing as "The Nameless one" you will expolre inns and outs of your own soul in quest not to save the world, but to *understand youself* and redeem mistakes and crimes of your MANY past lifes. Oh, and the city of Sigil itself. It's trully rare for western RPG to base it's setting NOT on any already existing earth culture, but to create something compleatly new. Oddities and wiredness are encountred on every step of the journey yet they all fit into lore and feel of the game. And with abscence of fictional relligions, philosopies take the wheel. And game is choked full of intresing questions and opinions to think about. It's not a perfect game, some aspects like combat and part of the story where you have to travel outside of sigil arent as amazing as the rest of the game. But even they aren't bad per se. Just not as great as rest of the game, where bar for such thing is set preety high. And heck, it that is not convicing, name one other game where you can learn how to talk with zombies, ha :D .
Ta gra jest dla mnie wyjątkowa, dzierży bowiem zacny zaszczyt bycia pierwszą pudełkową grą jaką miałem, i po dzień dzisiejszy od czasu do czasu do niej wracam. Kolorowa, kreskówkowa grafika i lekki humor kryją za sobą bardzo solidną grę ekonomiczną, z całym dobrodziejstwem inwentarza - tabelkami, wykresami, MASĄ mikro i makro zarządzania - personelem, zleceniami i przede wszystkim - samolotami. Tym tym kryje się największa wada gry - by nasza linia działała dochodowo należny poświęcić bardzo, bardzo wiele uwagi na wszelkie detale ( ilość pasażerów, zasięg, skąd i dokąd kto leci ). Przy dwóch-trzech samolotach to jeszcze nie wielki problem, ale przy pięciu-sześciu....Dodajmy jeszcze że rozbudowa floty jak i realizacja celów misji wymaga wydania dziesiątek (a pod koniec kampanii - setek !) milionów, mamy grę która wymaga naprawdę wiele, wiele czasu. Mimo tego, Airline Tychoon ma swój magnetyczny urok i mimo powtarzalności chce się do tej gry wracać.
Arcanum jest jedną z tych gier które albo się kocha, albo ma jest się do nich zupełnie obojętnym. Wydana w złotym okresie dla izometrycznych cRPG-ów, czyli na przełomie XX i XXI wieku niemal od razu spadła na drugi rząd by po latach zdobyć małą, ale oddaną społeczność graczy. I są ku temu dobre powody bo to piękna i wyjątkowa, ale też mocno w niektórych aspektach niedopracowana i dość nieprzystępna dla nowicjusza gra. Niespotykany jest już świat- rewolucja przemysłowa połączona z bardziej tradycyjnym high fantasy magii i miecza. Świat który ma też całkiem bogatą i ciekawą historię, którą to jednak gracz musi sobie poskładać z przeczytanych książek, wypowiedzi i domysłów sam, bo gra niczego nie podaje na tacy, co stoi w sporym kontraście do współczesnych tytułów zalewających gracza powodzią informacji od pierwszych minut gry ( tak, patrzę na was Tyranio i Filary wieczności ...). Chociaż cholernie nieczytelna czcionka jaką napisano w grze książki sporo to zadanie utrudnia :P . Na plus trzeba zaliczyć też grze opowieść, bo główny quest jest całkiem dobrze napisany i przeprowadza nas sensownie przez praktycznie cały świat gry oferując przy pierwszym przejściu nie jeden a kilka zwrotów fabularnych. Zadania poboczne są przeciętne, chociaż jest jedno o którym powiem tylko "Gnomie archiwum X". Zagrajcie, a zrozumiecie. Pochwalić też trzeba szeroki wybór opcji przy rozwoju postaci, umożliwiający wiele różnych stylów gry. Mag, złodziej, dyplomata, wojownik, czy też hybrydy tychże, wszystko jest do zagrania. Trochę gorzej z balansem tego wszystkiego, na dopracowanie którego ewidentnie zabrakło czasu albo środków. Co do oprawy mam nieco mieszane uczucia - gra jest generalnie utrzymana w dość ponurej palecie barw, głównie brązów i szarości, co w połączeniu z melancholijną oprawą muzyczną może niektórych odrzucić. Gra działa też na autorskim silniku i przez to nigdy nie dostała wsparcia modów na jakie zasłużyła. Ale mimo wszystko - to klejnot cRPG. Tylko nieoszlifowany.
Well, I admit I had somewhat low expectations about this game, as I picked it for even less than a dolar, and for the most part, game did not fall below them, turning out to be not so bad experience after all. Tho it's not a great game. Very best part of it is the artstyle. Yes, not the story, not characters, not puzzels, nor animations, wich isn't hight prase for point & click game. No of elements is godawful, but none rises above beeing just ok-ish and averange. Story in particular can turn some people off, as it is very preachy about ecology and humanity's impact on enviroment, having rather serious tone and overdemonazing nuclear energy. Big plot twist near ending isn't helping either. Oh, and game have probably one of the lowest tech vision of the future i've seen in games involving time travel. It does it's basic job, not nothing more. Characters are bit better. Fay is likeable and player can relate to troubled past of Swenson. And voice acting is quite decent for them, and servisable for rest of the cast. Everyone else is sadly clishe and quite forgetable. Puzzels are on the other hand all over the place. Most of them are fairly logical, but some are awfuly tedious. One involving valves ( there alwasy have to be valve puzzle, isn't it... ? ) is just terrible, and hard even with solution. Overall it's really a mediocre game. For fans of P&C games, or someone who (like me) bought it on sale, it isn't waste of money. For everyone else - there are a lot better games in that genre.
There is nothing wrong with this game. It's perfectly nice, playable RTS. It doesnt introduce any amazing mechanic, nor fantastic units, but it's still preety fun game to play anyway. Only thing that is *kinda* unique is setting, and loads of dry humor and references to famous war movies. If you like RTS games and stuff like this, then sure, go and play it.
Oh yes, Gorky 17, game that I compleated well over 10 times and preety much can replay from memory alone. It's a amazing game, tho to truly enjoy it, you have to come from a bit niche audience - someone who loves tacital, squad based games. One thing that is a bit uniqe for this genere, that Gorky have errie, almost horror like atmosphere to it. Especialy for newcomer, moving across the city can be tense as progressing mean that inevetably you will step into an monster ambush. However I need to adress most common complain about this game - difficulty. Is it too hard for modern standards ? Well, yes and no. Game is absouletly beatable for newcomer. If 12-year old potato like me, with literaly zero experience in similar games could finish it in 2000, many years before era of easy acces solution and YT guides, then so can you today. At the same time, there is definietly uneasy learnig curve. Ammunition is limited, monsters are durable and hit hard, some are compleatly invaunrable to certain types of attack ( and unless you already played the game, you have to find that hard way !) and death is instant restart for entire encounter. And the sooner you learn that yes, guns are great, but knife, axe, crowbar and - especialy ! - everything that stuns is you best friend, the better.
Gwiezdne wojny mają trochę zmienne szczęście do swoich growych adaptacji. Republic comando należy na szczęście do tej lepszej, bardziej udanej połowy. W grze obejmujemy dowództwo nad czteroosobowym oddziałem komandosów i uczestniczymy w wydarzeniach wojen klonów. Choć zaczynamy grę samotnie, szybko kompletujemy całą drużynę i to właśnie ona jest najjaśniejszym punktem całej rozgrywki. Wszyscy czterej ( w tym i kierowany bezpośrednio przez nas dowódca 038 ) mają swoje własne osobowości, styl wypowiedzi i całkiem sporo różnorodnych dialogów, co pozwala naprawdę poczuć się, jakbyśmy byli częścią małego, ale świetnie zgranego zespołu żołnierzy do zadań specjalnych. Jak prawdziwe, małe bractwo. Duża w tym zasługa AI naszych towarzyszy. Choć nie jest perfekcyjne, to w 9 przypadkach na 10 wykonają polecone im zadania szybko i sprawnie - chciałbym móc to powiedzieć w niejednej współczesnej produkcji. Imersji sprzyjają też nieźle zaprojektowane misje. Co prawda trzecia ( i najdłuższa ) na ojczystej planecie Wookiech odstaje nieco poziomem, ale dwie poprzednie mają szybkie tempo akcji i całkiem dobrze przemyślaną konstrukcję. Do szczególnie zapadających w pamięć momentów niewątpliwie należą desperacka obrona w hangarze, czy szturm ma mostek statku dowódczego federacji handlowej gdzie w szalonym biegu próbujemy dostać się do terminalu dowodzenia złomując po drodze dziesiątki droidów. Nie jest to oczywiście produkcja bez pewnych wad. Po pierwsze, nie jest najdłuższa gra - ukończenie całości powinno zająć 8 godzin. Po drugie, nie jest to najładniejsza gra. Trudno wymagać graficznych fajerwerków od 13 letniej produkcji, szczególnie będącej portem z konsoli, ale brak wsparcia dla panoramicznych monitorów i współczesnych rozdzielczości trochę może przeszkadzać. No i po trzecie, co jest bardziej kwestią techniczną niż wadą - akceleracja kursora jest ustawiona na naprawdę wysoką. Trzeba się do tego po prostu albo przyzwyczaić, albo modować grę.
I'll be honest with you - this game looks, and plays old. Lack of some modern conviniencies is somtimes painfull - you will have to go manualy with every single comat ( and there will be many, many of them ), experience cap is low, and advancement threes of some units are criminaly short. Races balance is bit odd ( Empire is sometimes borderline autopilot, Clans are super slow ), and generaly lot of things are done much better in sequel ( suprise suprise, isn't it ;) ? ). But even with all this, it's still a ok game. Grimdark feeling looms over Neverndarr, giving it much diffrent feel than high fantasy HoM&M, mechanics of combat are simple but still offer some squad customisation, and idea that soldiers gain leves and "evolve" into more powerfull forms was really ahead of it's time. Today there are games that do same thing better ( like mentioned Disciples 2 and Battle for Wesnoth ), but it's still fun game to see where it all begin.
KoTOR is one of those games that often pop up in "Top 10 cRPG" and similar lists all the time - and there are good reasons for that. Set milenia before events of orginal trilogy, game is just all people love about Star Wars - force mystery and misticism, knight like duels and blasters blazing, and never ending struggle between light and dark side of the force. Story is no doubt the strongest driving force behind game awesomness - not only will you go throu many diffrent planets and enviroments, and make plethora of light vs drak choices, but also will be accompanioed with some of of the most well crafted NPC any cRPG party could ask for. Fan favourites are of course Bastila (aka strong female character long before it bacame a popular theme in games ) and HK-47 (psychotic killing machine and comic relif at the same time ), but even less colorfull ones still serve the plot well. And the twist around 3/4 of the game...Let's just say it's simply jaw dropping first time you experience it. And it's the very reaseon why even now, *14 years* after it's relase people still try to not spoil the story to any player unfortune not to play this game. Also I must praise mechanical side. Based on modified D20 system, game have turn based, yet fluent real time combat, tons of gear, weapons, armour and equipment to use and play with. Even some customisation is offerd, tho meaingfull one is mostly limited to light sabres. What also to be praised is the game have really well paced strem of exp, so progression and leveling up fells very natural - you should hit final 20 levels just before final location without much trouble. My only two (minor) compalins are that, primo - while true to lore, force users are just *stupidly* overpowerd compared to force insensitives. Secundo - close to the game finale, you will HAVE TO take a side, either light or dark, potencialy even turning 180 from what you build up prior to that moment. No third way, no gray side - but that's very star wars-y
