Po 2.5 h gry pierwszy raz w życiu miałam ochotę prosić o refund, ale dałam Biomutantowi szansę. Starałam się do niego przekonać głównie ze względu na to, że nad tą grą pracowała 20-osobowa grupa pasjonatów, a nie korpo serwujące oklepane gry. Polecam wyciszyć lektora na 0 i ograniczyć częstotliwość jego komentarzy. Chęć do gry powraca momentalnie i dzięki temu gra nie jest taka "dziecinna". Najlepiej główną fabułę odłożyć na później i zająć się buszowaniem po świecie, bo do odkrycia trochę tu jest- w szczególności bunkry i zejścia do studzienek kanalizacyjnych, w których znajdziemy broń zadającą znacznie więcej obrażeń i wreszcie będziemy mogli cieszyć się walką, niż jedynie "pykać" przez 15 min do jednego mini bossa. Po odpowiednim wykupieniu umiejętności za punkty psioniczne/bio/inne, walka najprawdę staje się przyjemna. Jeśli ktoś chce stać i strzelać z daleka- to nie gra do niego. Tutaj trzeba naklikać się na alt i spację, robiąc uniki i podwójne skoki, żeby aktywować umiejętności specjalne i bonusy za trafienia krytyczne, więc jeśli chodzi o walkę- jest ona specyficzna. Kolejnym plusem jest ciekawy i urokliwy w swoim szaleństwie crafting broni: ile frajdy daje skakanie po muchomorach i okładanie wroga skrzydłem od wentylatora. Kreaowanie wyglądu postaci też jest bardzo na plus. Jeśli jednak będziecie niezadowoleni ze swojego wyboru na początku- będzie można go później zmienić u fryzjera, ale tylko umaszczenie i kolor futra. Widoki w grze naprawdę imponują- piękne środowisko naturalne kontrastuje z ruinami. Na minus: - dziwne polskie tłumaczenia: słynne "kilka obrotów w lewo" - dobre kwestie lektora mogłyby odpowiednio budować nastrój i pociągnąć fabułę nadając naszym poczynaniom sens. Po kilku usłyszanych frasesach, aż nabrałam ochoty usiąść i sama napisać co i gdzie powiniem mówić lektor, brakuje tam nutki humoru. Bardziej cringowo chyba już się nie da. - trochę przydługi rozwój postaci i broni Oceny 75/100 i 80/100 są jak najbardziej adekwatne
