To ja wypowiem się po kolei. Wpierw "Dziki Gon". Naprawdę, pominę tutaj jednowymiarowego i płaskiego jak kartka antagonistę. Prawdziwym złotem jest mikrofabuła w zadaniach pobocznych. Każde zadanie ma swoją małą historię, czasem też musimy podjąć jakąś trudną moralnie decyzję. Zlecenia wiedźmińskie czasami są powtarzalne, jednak wysłuchiwanie monologów Geralta i odgadywanie z czym w danym zleceniu przyjdzie nam się zmierzyć, potrafi być ciekawe i satysfakcjonujące. Grafika po tych sześciu latach dalej potrafi zachwycić. Zwłaszcza Kaer Morhen i Skellige wygląda imponująco. Miło jest też zobaczyć ponownie Eskela i Lamberta. Śmiem twierdzić, że questy z nimi związane były jednymi z najlepszych. Takie swojskie. Po prostu nie dało się ich polubić - nieważne czy dla kogoś Dziki Gon jest pierwszym spotkaniem z "braćmi" Białego Wilka, czy poznało się ich już w książkach. Serca z Kamienia są jak "duże, rozbudowane opowiadanie o wiedźminie", jak to wypowiedział się recenzent quaz9. Miał rację. Główna fabuła "Serc" chyba zjadła "Pana Twardowskiego" na śniadanie, i zdecydowanie wyszło jej to na dobre. Nic, tylko się zachwycać - i szykować na serię starć z bossami. "Krew i Wino" natomiast to zupełnie inna bajka. Mimo iż księstwo Toussaint wydaje się taką kolorową, wesołą krainą, pojawia się tam kilka interesujących, i dość ponurych wątków, mocno kontrastujących z koncepcją księstwa Anarietty. Paroma słowami: jeżeli ktoś lubi milion questów pobocznych i dobrą fabułę, naprawdę warto zagrać.
