Na początek wypada stwierdzić, że Colony Ship jest grą trudną. I piszę to jako weteran starych Falloutów, który Franka Horrigana zabił za pierwszym podejściem. Kiedy już przyjmiemy do wiadomości, że do czasu opanowania mechanik gry, będziemy dostawać srogie wciry od losowego włóczęgi, można oddać się przyjemności eksplorowania statku. I to nie byle jakiego statku - potężnego transportowca, zmierzającego do Proxima B, niosąc na pokładzie tysiące kolonistów. Problem jest jednak taki, że przez wieki podróży ludzie zapomnieli o jej celu, a zaawansowana wiedza techniczna zginęła wraz ze starymi inżynierami. Nie wiadomo, czy statek dotrze na miejsce, nie wiadomo, czy w ogóle byłby w stanie wylądować. Tutaj zaczyna się nasza historia. Otrzymujemy tajemniczą kartę dostępu, która prawdopodobnie pozwoli nam na dostanie się do zamkniętej od wieków części statku. Gdzie i jak jej użyć? A skąd mamy wiedzieć, jako wyrzutek urodzony w luku bagażowym? Wyruszamy więc w podróż po stalowych otchłaniach okrętu, gdzie na każdym kroku czają się niebezpieczeństwa. Świat gry jest opisany niesamowicie szczegółowo i logicznie. Statek ma na pokładzie całą gamę modyfikowanych genetycznie organizmów, dostosowanych do każdych warunków, jakie spotkać może u celu podróży. Wiezie też maszyny hutnicze, systemy podtrzymywania życia, filtracji wody, a nawet grzyby symbiotyczne, bez których niemożliwa byłaby uprawa ziemskich roślin na obcej planecie. Przygotowano pokaźny arsenał broni oraz robotów bojowych - jak się okazuje, docelowa planeta może być już zamieszkała. Są też laboratoria, które przed lądowaniem miały badać mikroorganizmy Proxima B i opracować szczepionki na lokalne choroby. Jest to robiąca wrażenie dbałość o szczegóły, równie sensowny opis przygotowań do lądowania na obcej planecie znajdziemy tylko w "Niezwyciężonym" Lema. Czapki z głów.
