Gra w której jako adept magiczny przemierzamy losowo generowane lochy. Wszystko się zgadza ale o ile pierwsze minuty mogą się podobać to po pierwszym przejściu możemy się srogo zawieść, bo wszystko rozpoczynamy od nowa, za każdym nowym podejściem, a pięć czyli wszystkie poziomy możemy przejść w godzinę. I w sumie ta gra na tym bazuje i tego oczekuje od gracza że będziemy przechodzić ją w kołko, a w zamian odblokujemy nowe postacie czy nowe zdolności. Ja tego nie kupuję i raczej oczekiwałbym albo większej ilości poziomów na jedno przejście albo bonusów przy kolejnym rozpoczynaniu gry. Sam pomysł jest dobry ale założenia które zmuszają graczy do ciągłego powtarzania rozgrywki nie jest zrobiona prawidłowo i szybko nudzi. Plusy: + pomysł Minusy: - brak odczucia postępu - monotonia, mimo róznych rodzajów komnat - pięć poziomów i od nowa
Gra budzi u mnie wiele emocji, nie tylko pozytywnych. Przede wszystkim nawiązuje ona walką taktyczną do gry XCOM, ale dostosowuje tę mechanikę na potrzeby fabuły i robi to moim zdaniem świetnie dodająć system kart (zdolności i bonusów). Każdy etap jest oryginalny bo posiada zaimplementowaną inną mechanikę rozgrywki (wydobycie złota, jasnowidztwo czy rozwój technologiczny), co również jest dla mnie niezwykłe i zasługuje na słowa uznania. Historia to kolejny dobry element gry który dodatkowo jest przedstawiony za pomocą narratora. Co jednak mi się nie podoba to scenariusz pod który są rozgrywane wszystkie etapy, tzn. ułożenie przeciwników i boharterów na planszy zawsze jest takie samo, a nawet powtarzając pojedyncze starcie otrzymamy taki sam efekt rzutu kością kolejnych tych samych ruchów. Dodatkowo interakcje w poszczególnych lokacjach jednego etapu zawsze dadzą ten sam efekt (brak losowości zdarzeń), chociaż czasem możemy zadecydować czy dołączyć kogoś do naszej drużyny czy nie. Taki stan rzeczy powoduje że powtarzanie poziomów będzie się skupuiało na wybraniu najlepszej możliwej ścieżki, a twórcy nawet sugerują powtarzanie tych etapów ponieważ wprowadzili system trzech gwiazdek za przejście gry według "idealnego zakładanego scenariusza - tzn. za osiągnięcie nieznanego przed misją kamienia milowego". Gra jest bardzo dobra, ale przedewszystkim niepowtarzalna czego nie widać na pierwszy rzut oka, ale ma swoje wady które mnie dosyć mocno przeszkadzały, cieszyć się nią w pełni. Minusy: - liniowość (walka i historia), - bug z przemieszczaniem się bohatera, Plusy: + oryginalność każdego etapu, + historia i narracja, + oprawa audiowizualna, + pomysł
Mimo że gra Cayne jest dostępna za darmo, to nie mogę powiedzieć o niej wiele dobrego. Jest krótka (ok. 2 godziny), połączenia przedmiotów są durne i bardzo to przypomina pierwsze przygodówki gdzie czasem trzeba było łączyć ze sobą każdą żecz żeby odgadnąć (bo logiki w tym w zasadzie nie ma) zamysł twórców. Do plusów gry zaliczyłbym ogólny zamysł gry (ale źle zrealizowany, brak dobrego wstępu, rozwinięcia i sensowengo zakończenia) oraz oprawę graficzną (nie licząc przeciętnych modeli postaci). Minusy: - krótka, - niekoniecznie logiczne połączenia przedmiotów i ich wykorzystanie, - kiepski interfejs i słabe sterowanie (brak przechodzenia przez obszary przy dwukrotnym kliknięciu ikony zmiany obszaru), - po co ten dysk twardy w inwentarzu? (może coś ominąłem), - wulgarna (język jest niepotrzebnie okraszony wulgaryzmami). Plusy: + darmowa, + lokacje wyglądają dobrze i oddają klimat,
Gra którą miałem nadzieję przejść w 4 godziny, ale ostatecznie zajęło mi to prawie 12 godzin. Gra niczego nie tłumaczy i w teorii jest symulatoerm chodzenia, chociaż żeby oddac prawdę jest to gra logiczna z licznymi zagadkami, a motyw chodzenia służy do przejścia od jednej do drugiej zagadki, lub przejście po planszy w celu zebrania informacji potrzebnych do rozwiązania przygotowanych przez twórców zagadek. Niestety chodzi się tu dużo i zajmuje to w moim przypadku ponad 60% całej gry. Same zagadki potrafią być dobre ale jako że ciężko jest je zrozumieć nie będąc jeszcze w każdym miejscu lub nie mając odniesienia do pozostawionej notatki trudno jest uznać je za prawidłowo skonstruowane, zwłaszcza że konsekwencje rozwiązania zagadki też nie są w żaden sposób oznajmiane graczowi. Po 2 godzinach miałem ochotę wyłączyć tę grę, ale przemogłem się. Bez spojlerów do niezrozumiałych elementów gry zaliczyłbym: 20 cyfrowy kod, otwarcie przejścia przez wybranie odpowiedniej kapsuły czy tworzenie mostów (kto będzie grał ten zrozumie), ale jest tego więcej. No i moim zdaniem brakuje tu fabuły a gra nie motywuje do wykonywania kolejnych działań. Grafika mimo dobrze wyglądającej na zdjęciach w trakcie rozgrywki powodowała u mnie znużenie, a przy bliskim podejściu do obiektów widać niską jej rozdzielczość, ale jest dosyć spójna. Plusy gry: - niektóre zagadki, - ciekawy pomysł, - fajny efekt przy przenoszeniu się pomiędzy planetami, Minusy gry: - brak motywacji do działania, - niezrozumiałe zagadki i ich konsekwencje, - długość rozgrywki poprzez przemieszczanie się na piechotę nawet przy prostych zagadkach (skróty niewiele pomagają).
Gra z początku szybka i chaotyczna robi wrażenie gry innej niż pierwsza jej część, ale po chwili wszystko wraca do normy. Wprawdzie sama rozgrywka się dosyć mocno zmieniła (ulepszenia, różne wersje wrogów czy powtarzalne misje poboczne) tak duch Wang'a pozostał i ma się świetnie. Sama postać główna nadaje tej grze niesamowitego klimatu który mnie urzekł w pierwszej części, jego odzywki czy wstawki filmowe mimo nieco kloacznego humoru pasują w tej produkcji idealnie. Mapy są w pewien sposób niepowtarzalne chociaż łatwo można wyróżnić bodajrze 5 głównych stylów z których każda mapa jest budowana i powtarzalna, natomiast wrogowie rozsiani po niej pozwalają nieodczuwać monotonii. Zaserwowany arsenał broni jest bardzo bogaty zarówno jeżeli chodzi o ilośc jak i jakość czy po prostu stronę wizualną - to są w pewnym sensie czudeńka. Dodatkowo autorzy serwują całą masę tekstów czy opowiadań które potrafią być całkiem ciekawe. Fabuła jest słaba ale nie to jest najważniejsze bo rozgrywka daje dużo satysfakcji. Największym minusem są cisteczka z wróżbą które nie serwują nam (w moimm odczuciu) pozytwnej dawki czarnego humoru a raczej cytaty ludzi które niekoniecznie pasują do klimatu.
Gra wypada bardzo dobrze pod względem fabularnym, opowiadaniem historii i wstawkami z papierowych gier fabularnych. Ciekawe historie i stworzony oryginalny świat dopełnia bardzo ładna grafika. Wszystko jednak po kilkunastu godzinach sprawia wrażenie prostego: konstrukcja zadań, mechanizmy walki, nie ma też poczucia że grając zupełnie inną postacią przeżylibyśmy inną historię, mimo że opcji dialogowych z wykorzystaniem konkretnej cechy czy rasy jest bardzo dużo. Niestety w wielu misjach nie obyło się bez problemów ze spójnością zadań, np. dałem pierścionek Purnisc-owi i wróciłem do zlecedoniawczyni, ale jedyną opcją dialogową było że jeszcze nie dałem mu pierścionka, bo nie wykonałem innej rzeczy która aktywowała skrypt aktuializujący zadanie :(. Walka w Pillars of Eternity jest jak dla mnie bardzo kiepska, np. zamachujący się machugą na moją postać ogr trafia ją podczas gdy ja zdążyłem już od niego odejść na dobre dziesięć metrów [wiem że animacja chwile trwa, ale głupio to wygląda jeżeli ogr uderza w ziemię, a moja postać stojąca dalej samowładnie pada na ziemię - a w walce w której bierze udział 30 postaci powoduje to absolutny chaos i brak poczucia kontroli]. Można też pojedynczych wrogów zdejmować z broni dystansowej podchodząc i uciekając z jego wyznaczonego pola. Słabe jest również to że podczas normalnej przechadzki postaci potrafią przechodzić niemal przez siebie żeby dojść do jakiegioś punktu, natomiast w trakcie walki każda postać ma jakąś niezrozumiały barierę blokującą towarzyszy przed przepuszczeniem ich w drzwiach. Dużym minusem dla mnie jest zastosowanie maksymalnego poziomu bohatera. Uważam też że sprzedawanie osobno dodatków "Białej marchii" było dużym nieporozumieniem. Ogólnie grało mi się przyjemnie szczególnie ze względu na fabułę i tak też POLECAM każdemu grać.
TOWAR Z NAJWYŻSZEJ PÓŁKI Świetna oprawa. Zróżnicowanie terenów zachwyca krajobrazami a rysowane wstawki pięknie obrazują postępy. Całe tło muzyczne wpada w ucho i nadaje rytm świetnie uzupełniając klimat świata co dodatkowo złotą klamrą dopina narracja. Postacie (też potwory) niestety są powtarzalne lub ograniczone do 1 modelu choć sytuacje aż proszą się o pewne zmiany. TO SIĘ KUPY NIE TRZYMA O mechanikach nie powiem nic coś dobrego. Geralt zaczyna od 0 z niewytłumaczalnymi brakami w wyszkoleniu i wiedzy. Tu na wszystko jest jakiś schemat. Rzemiosło kosztuje za dużo w porównaniu do zarobków wiedźmińskich. Ekonomia gry zmusz do handlu. Poziomowanie jest sztuczne. Można zawsze pokonać każdego ale nie raz różnica 2-3 poziomów sprawia że przeciwnik staje się śmiesznie łatwy/trudny. Ograniczenie aktywnych umiejętności sprawiło że nierozdysponowałem ponad 20 punktów. SZARA CODZIENNOŚĆ Zadania nie są przłomowe (kilka ciekawych, angażujących). Zadania zamiast wiedźmińskich są kurierskimi a w nich głupoty typu trzeba coś dotknąć choć wiesz co i jak, dwimeryt nie działa na maga, pomimo pasywności w walce narracja tego nie uwzględnia. ROZGRYWKI WEWNĘTRZNE Są jeszcze gra w karty, wyścigi i mordobicia. Choć Gwint zajmuje dużo czasu to jest satysfakcjonujący czego niemożna napisać o reszcie. Dodatkowo wzywanie konia "blokuje" rozrywkę. DO BOJU Świetna walka. Te młynki, uniki, odskoki, aż chce się bić. Jedynie niemal bezużyteczna kusza nie pasuje do wiedźmina a dodatkowo obrażenia z niej są niezrozumiale niskie. UNIKATOWY Poza wspaniale wykonanymi rynsztunkami szkół wiedźmińskich nie jest dobrze. Mamy masę sprzętu wysokiej jakości. Zlecenia kończą się często wyciągnięciem z trzewi potwora unikatowego miecza (aż dziwne że tak długo bestia przeżyła z tym mieczem wewnątrz). BŁĘDNE KOŁO Gra ma mnóstwo błędów (wywalanie do pulpitu, blokowanie interakcji, niewczytywanie zdarzeń) ale rozgrywka daje na tyle dużą przyjemność że chce się grać. To spokojnie 250h dobrej zabawy między błędami.
Gra przepiękna, oddająca doskonale klimat średniowiecznego życia. Najbardziej wiarygodna świat jaki mógłbym sobie wyobrazić w cyfrowej odsłonie. Słownik pojęć i opisy historyczne dodają grze wiarygodności i umocowują fabułę w realiach historycznych, niestety na tym się kończą dobre cechy gry. Gra nie bez przyczyny jest odradzana ze względu na liczne bugi i błędy, w moim przypadku kilkunastokrotnie musiałm pogodzić się z wczytaniem poprzedniego stanu gry, z mniej drastycznych: wypadanie poza mapę najczęściej idąc drogą (raz spadłem w dół tak szczęścilwie że wróciłem na to samo miejsce nic przy tym nie tracąć, innym razem wpdłem w dół i się zablokowałem - na szczęście szybka podróż wyrwała mnie z opresji. Ciekawym przykładem było zwieńczenie gry w kości z malarzem przesiadującym w karczmie nieopodal klasztoru, otóż bezpośrednio po wygranej jak gdyby nigdy nic odszedłem od stołu, wsiadłem na konia i dojechałem do bramy klasztornej po czym wczytała się cutscenka - kamerę przeniosło pod karczmę pojawiła się opcja dialogowa po której wróciło mnie przed klasztor ledwo żyw z krwawiącymi obydwoma nogami. Zaskozyło mnie rownież że znokutowany strażnik po ograbieniu go z przedmiotów jak gdyby nigdy nic wrócił do patrolowania okolicy po wyznaczonej przez twórców ścieżce. W przerywnikach filmowych Henryk jest inaczej ubrany niż "mój Henryk" i posiada oręż którego nigdy nie miałem w ekwipunku po czym w dalszej grze znów wracam do "swojego Henryka" (np. podczas ataku na Przybysławice). Kumulacją nieszczęść gry są w mojej opinii beznadziejne i najczęściej liniowe zadania (a przynajmniej ich zakończenie prowadzi do jednego). Na samym początku myślałem że dane mi będzie grać synem kowala i że będę mógł sam spróbowac swoich sił w tym rzemiośle - nie ma takiej możliwości za to gra niemal zmusza nas do złodziejstwa. Na domiar złego ciężko jest nikogo nie zabić. Podsumowując: gra oczarowuje swoim wyglądem i rozczarowuje rozgrywką.
Ciekawa i wciągająca kontynuacja, zapewniająca rozrywkę od 18 do nawet 40 godzin w zależności od sposobu i celu gry, czyli w zależności od tego czy chcemy poznać tylko fabułę czy również zaliczć grę na 100%. Niestety gra mimo edycji Deathinitive zawiera dużo błędów powodujących tzw. wywalanie się gry (wyjście gry do pulpitu) lub zawieszenie się gry przy opuszczaniu menu ekwipunku. Dużym minusem jest również moim zdaniem kiepska praca kamery (szczególnie w czasie walki z przeciwnikami) oraz sama walka którą zaliczam do nieprzyjemnych (po kilku godzinach w moim przypadku udało mi się ją opanować). Na plus warto wspomnieć o dobrym rozmieszczeniu znajdziek. Mimo ich mnogości są stosunkowo łatwe do znalezienia i zebrania w moim przypadku 90% z nich zebrałem wykonując zadania. Śmierć w stosunku do Wojny ma nieco inny wachlarz umiejętności na których bazują zagadki i elementy zręcznościowe które są wykonane dobrze. Podsumowanie: - liczne bugi i błędy - słaba praca kamery - nieprzyjemna walka (po kilku godzinach do opanowania) + dobra fabularnie kontynuacja + przyjemna rozgrywka na ok 20 godzin + znajdzki i zagadki
Bardzo dobra i przyjemna gra, satysfakcjonująca fabuła, proste acz ciekawe zagadki, z wykorzystaniem odblokowywanego oręża. Gra na 10-18 godzin zabawy w zależności od sposobu gry. Rozwój postaci jest stopniowy i mam wrażenie że dobrze wyważony. Sporadyczne problemy z kamerą.
