Wcielamy się w początkującego gangstera Vito, który chce szybko odnieść sukces i się wzbogacić. Pomaga nam w tym jego przyjaciel Joe i razem z nim wraz z postępem fabuły pniemy się po szczeblach przestępczej hierarchii. Niestety bogactwo i luksus ma swoją cenę i sprawy zaczną się komplikować. Fabuła jest ciekawa i na pewno jest to mocny punkt Mafii II. To tyle na temat wydarzeń w grze, by za dużo nie zdradzać. Sama gra ma wiele innych zalet, do których należy m.in. świetna muzyka czy piękne stare auta dzięki, którym możemy poczuć klimat lat 40/50. Twórcy gry osadzili akcję w pięknie wykreowanym mieście Empire Bay. Oprawa graficzna, mimo że gra ma już 9 lat nadal cieszy oko. Wszystko to uprzyjemni nam poznawanie kolejnych wydarzeń w fabule, która liczy sobie 15 rozdziałów. Pomiędzy nimi i w trakcie wykonywania misji oglądamy sporo cut-scenek, które nadają grze bardziej filmowy charakter, choć dziś jest to już standard w wysokobudżetowych produkcjach. Niestety oprócz głównego wątku fabuły w tej grze nie ma nic innego, co mogłoby przyciągnąć gracza czy choćby na parę godzin przedłużyć rozgrywkę i jest to największa wada gry. Już sam wątek fabularny jest krótki, a nie znajdziemy tu dodatkowych aktywności. Potencjał pięknego miasta Empire Bay został zmarnowany. Jedyne co możemy zrobić to kupić sobie garnitur i zjeść kanapkę. Otwarty świat w Mafii II to fikcja. Po przejściu jednego rozdziału od razu przechodzimy do kolejnego, który wyznacza nam kolejne cele. Biorąc pod uwagę fakt, że miasto Empire Bay jest tak naprawdę tylko piękną atrapą i nie ma w nim dla gracza żadnych atrakcji, takie rozwiązanie mnie nie dziwi i jest dość logiczne. Gra oprócz dość krótkiego wątku fabularnego nie oferuje nic więcej, dlatego mogę ją polecić, tylko jeśli jest w dobrej przecenie, gdyż jej cena wyjściowa na GOG-u to żart. Jeśli chodzi o DLC to nie ma o czym mówić - szkoda na nie czasu, chyba że ktoś koniecznie chce wbić osiągnięcia. Moja ocena 4/5.
Nie specjalnie podoba mi się ta wersja Gwinta, choć nabiłem ok. 30h. Nie grałem w betę, więc nie mam porównania. Mogę jedynie porównać z Gwintem z Wiedźmina 3. Ta wersja jest bardziej rozbudowana, jest więcej kart, tyle że jak dla mnie przekombinowane to wszystko. Bardziej opiera się to nie na taktyce a na znajomości wszystkich kart i ich umiejętności. Jeśli ktoś nie ma czasu studiować tego wszystkiego, niech sobie daruje. Niektóre karty są przegięte, ktoś wykłada taką i rozwala Ci na koniec kilka jednostek, co dodatkowo frustruje. Bez kupowania beczek, życzę powodzenia, by uzbierać lepsze karty... Stąd ode mnie tylko 3/5.
