Zawartość MODa znacznie podnosi urodzajność podstawowej rozgrywki. Polecany zwłaszcza "starym wyjadaczom" szukającym powiewu świeżości w leciwej rozrywce.
Klasyczna przygodówka z główkowaniem na temat, jak użyć uzbieranych przedmiotów. Ale jest pewne ułatwienie. Nie da się używać wszystkiego na wszystkim, więc wariacji jest znacznie mniej, ha ha.
Dla fanów wychowanych na wiekowych, pikselowych platformerach (które na pierwszych konsolkach przeważnie nie miały końca i służyły do pobijania własnych rekordów i trenowania umiejętności w operowaniu joyem ;D). Znajdzie się tu coś ciekawego dla fanów zręcznościówek, wyścigów z czasem, odrobiny pomyślunku i kolekcjonerów znajdziek. Gra oferuje wyzwanie w trybie klasycznym, z ograniczeniem żyć i zegarem depczącym nam po piętach, oraz przygodowym, we własnym tempie, skupionym na eksploracji pomieszczeń. Trzeba być jednak ostrożnym, bo stara, dobra izometria, czyli specyficzny widok w trójwymiarowym, geometrycznym rzucie z minimalnym odchyleniem perspektywicznym, potrafi tu niekiedy płatać figla naszym poczciwym oczom. Pomocne są wtedy dwa przyciski ułatwiajace rozglądanie się, oraz obserwacja cieni rzucanych przez obiekty, na przykład takie jak MY. Można się cieszyć, można ponarzekać, lecz ogółem gra dobra i ma nawet odrobinę fabuły.
Gra, jak można przeczytać w wielu innych ocenach i recenzjach, oparta głównie na fabule, a wykonana zaproponowaną techniką, bo tak zapewne było prościej. Ma to swoje zalety i wady, oczywiście. Niewątpliwą wadą jest fakt, że wiele elementów zostało wykonanych pobieżnie, w oparciu o gotowce charakterystyczne dla RPGMakera. Wiąże się to z ograniczeniami, które autorzy starannie rekompensowali włożoną w efekt końcowy pracą. Jednoczesną wadą i zaletą jest natomiast rozłożenie fabuły. Nie jest ona przesadnie długa i momentami chciałoby się więcej, ale wydłużanie na siłę z kolei wiązałoby się z niepotrzebnymi dłużyznami i spowalniaczami, czego na szczęście dla końcowych odbiorców uniknięto. I moja największa, zupełnie prywatna i osobista zaleta, humor i dowcip zawarty w historii. Zarówno ten bazujący na wypowiedziach czy dialogach, jak i ten sytuacyjny, przedstawiony za pomocą prostych w sumie środków. Ha! Nawet polskie tłumaczenie wypadło zupełnie nieźle, a ja do takowych podchodzę sceptycznie. Wolę grać, jeśli nie w oryginalne, to przynajmniej z angielskim językiem, jednak polski przeklad w tym tytule jest porządny. Podsumowując, gra nie dla każdego, lecz znajdzie swoich fanów, zwłaszcza wśród miłośników nurtu powieści wizualnych.
Cóż, może Sherlock Holmes to trochę za dużo powiedziane. Niemniej tajemnica "Kto zabił?" też nie jest nam serwowana na początku historii, więc jakoś musimy ją w końcu odkryć metodą rozmów z postaciami zamieszanymi w sprawę, celem zbierania i łączenia faktów. Pod względem rozgriwki pozycja ta bardzo przypominała mi inny tytuł - "Murdered - Soul Suspeckt", gdzie z kolei wcielaliśmy sie w postać martwego dtektywa. Fabuły zdradzać nie zamierzam, bo warto poznawać samemu. Natomiast o rozgywce od strony technicznej wato wspomnieć o, co pisali już inni recenzenci. Postacią Blacksada niekiedy cięko się steruje ze względu na zastosowaną, ograniczoną punktem widzenia mechanikę. I choć lokacje do eksplorowania nie są zbyt duże, przyjemniej byłoby pójść od czasu do czasu żwawszym krokiem. Poza tm nie mam większych zastrzeżeń. Taki rodzaj gier po prostu trzeba lubić, żeby je docenić i przymknąć oko na niedociągnięcia. Dla mnie dodatkowym motywem zainteresowania były oryginalne komiksy o czarnym kocie.
Wyciszająca, wzruszająca
