Ultima™ 4+5+6

Ultima IV ... my first-ever RPG. It's a game that sets a very high standard for player behavior. You're the Avatar, after all. I've gotta say that it's impacted the way I play RPGs, ever since. I cringe, when I see let's plays featuring casual theft. ;-) Lots of fun, and you even get to meet Paul and Linda McCartney. ...

As another reviewer noted, player imagination was a necessary part of these early games. I sometimes wonder, given all the horsepower of current graphics cards, if actual gameplay has improved. I suppose it's a little like comparing the Wright Bros contraption with the space shuttle. Anyway, the Ultima series and the two Starflight games were great games that stimulated the imagination AND had great stories which included a good dose of humor. Somehow those games, as primitive as seem now, were the most immersive, and I think it was due to the required imaginative component.

Ultima 4 - zapraszam do recenzji na stronie tej części. Ultima 5 - zdecydowanie moja ulubiona odsłona z "tych gdzie się wpisuje komendy". Poprawiła większość bolączek poprzedniczki, w końcu można atakować po skosie czy przygotowywać konkretną liczbę zaklęć. Do tego wprowadziła wiele nowości, w tym zmiana pór dnia (w nocy mniej widać! ;)) czy rozkład zajęć dla każdego NPC! Raz są w domu, później w pracy a wieczorem np. w karczmie. I choć potrafi to denerwować (w nocy jest serio ciemno, a szukanie konkretnej postaci może zająć nieco czasu) to dla imersji jest to wprost nieocenione. Do tego grafika również prezentuje się uroczo. Ogólne przesłanie historii równie dobre co w 4. Tam staraliśmy się opanować 8 cnót, tutaj twórcy pokazuję co się stanie jeśli te same cnoty zostaną wprowadzone siłą i przestrzegane dosłownie. Najbardziej mi szkoda, że uproszczono sam system cnót, zastępując go jedną ogólną wartością karmy, na którą głównie wpływ ma to czy kradniemy (tak, można zabijać uciekających wrogów!). Jak dla mnie świetny sequel wybitnej gry. Ultima 6 - znów nowy engine i znów sporo zmian. Koniec z podziałem na podróżowanie po mapie i wnętrza miast. Tym razem wszystko jest jednym ciągłym światem. Grafika znów bardziej szczegółowa, niestety postanowiono pozostawić cztero-okienkowy podział ekranu gry, przez co obszar naszych działań jest bardzo mały. Zmieniono system walki, która to zeszła na dalszy plan. Gorzej jest z interfejsem i inwentarzem. Każdy członek drużyny posiada własny ekran (to akurat fajne), limit przedmiotów i ich ciężaru. Bez ciągłego przerzucania przedmiotów i grupowania ich w sakwach się nie obejdzie. Interfejs wymaga przyzwyczajenia, opcji jest mniej i przy opanowaniu skrótów klawiszowych można grać samą klawiaturą. Rozbudowały się dialogi i porozmawiamy nawet z członkami drużyny! Pory dnia i rozkład zajęć NPCów obecne. Fabularnie wciąż dobrze, tym razem zmierzymy się z konsekwencjami naszych czynów. Te gry wymagają wysiłku, ale zwracają to z nawiązką!

The possibilities in this game are still unmatched by modern games, from the conversation system, the day/night cycle of the NPCs, to the story. The spell system had less spells than many other games, but they were more useful and nastier (like invisible demons casting possession) as is often the case. If you have a copy of Dungeon Siege 1, btw, you can play a remake of Ultima 5 on that engine. The creators of that mod invested a huge amount of work into it (including a new orchestral soundtrack) and pretty much nailed it given the limitations of the engine.

These were all great games to play and enjoy from start to end. An incredible amount of content for the time they were created and a masterful story telling feel. The one thing that seemed to be associated with the version downloaded for GOG were a few bugs in Ultima VI which I didn't encounter in the game from the original disks. Several times if Dupree died the game would stall saying "Not While On A Ship" and once our character turned into one of the Pushme Pullu images and was called Zeta... Also experienced winged gargoyles that could not be hit no matter your level / dexterity at some of the shrines. Most annoying though was that Lord British and nobody in the game recognized when the shrines had been freed - just glad it let me complete the game even though that trigger seemed to fail.