Stary dobry Monkey Island. Remake nie tylko jest rewelacyjnie wykonany - wyśmienici lektorzy (których głosy zapadają w pamięć, NONE SHALL PASS!), doskonale odtworzona muzyka, pięknie malowane grafiki - ale też pozwala nam zagrać w wersję klasyczną. Co jest na dodatek uzyskiwane w bardzo łatwy sposób - wystarczy kliknąć F10, by gra przełączyła się w pikselowaty oryginał. Czasami wręcz ułatwia to znalezienie jakiegoś przeoczonego przedmiotu. I pozwala też stwierdzić jak bardzo grafika, którą zapamiętaliśmy jako cudowną, jest już od tej cudowności daleka. :-) W kwestii samej gry - zagadki pozostają równie trudne co kiedyś, czasami wydaje się, że w pewnych rozwiązaniach za wiele logiki nie było. Grając jako dzieciak przeszedłem bez solucji (choć na pewno nie w dwa dni), bo i takiej nie było. Teraz kilkakrotnie się nią posiłkowałem, co chyba było jednak także efektem mojego rozleniwienia. Nawet pomimo tego gra pozostaje bardzo sympatyczna i po przejściu obu zremasterowanych części wciąż mam ochotę na więcej. Przede wszystkim: jest to humor, którego nie da się podrobić. Ani spolszczyć (kiedyś uczyłem się na niej angielskiego, teraz dopiero dane było mi w pełni zrozumieć pewne kwestie). Jedyny zarzut jaki mogę mieć do wersji SE to wysuwanie interfejsu przyciskami klawiatury (nie ma żadnego na ekranie), co jest bardziej uciążliwe niż klikanie na polecenia w klasycznym interfejsie. Ale da się przeżyć, a w drugiej części zostało to już poprawione i całą grą sterujemy tylko przy pomocy myszy.
Stary dobry Monkey Island. Remake nie tylko jest rewelacyjnie wykonany - bardzo dobrzy lektorzy, doskonale odtworzona muzyka, pięknie malowane grafiki - ale też pozwala nam zagrać w wersję klasyczną. Co jest na dodatek uzyskiwane w bardzo łatwy sposób - wystarczy kliknąć F1, by gra przełączyła się w pikselowaty oryginał. Czasami wręcz ułatwia to znalezienie jakiegoś przeoczonego przedmiotu. I pozwala też stwierdzić jak bardzo grafika, którą zapamiętaliśmy jako cudowną, jest już od tej cudowności daleka. :-) Interfejs wysuwa się prawym przyciskiem myszy co jest znacznym udogodnieniem w stosunku do remake'u jedynki, wobec czego wszystko jest teraz zrobione na tip top. Zagadki bywają trudne, nie ukończyłem gry jako dzieciak nigdy, a i teraz wspierałem się hintami (są wbudowane w grze, więc nie potrzeba szukać oddzielnej solucji, natomiast za korzystanie z nich stracimy dwa osiągnięcia na steam). Humor jest rewelacyjny i chyba nie ma drugiej gry na takim poziomie pod tym względem. Ponadto jednym przyciskiem możemy w bardzo wielu lokacjach wejść w tryb komentarzy autorskich - wspominają oni jakie mieli przeżycia tworząc grę, jakie mają wspomnienia związane z danymi sytuacjami. Gra jest bardziej równa niż jedynka, nie ma takich męczących sekwencji jak ciągłe bieganie do kanibali. Jednocześnie jednak dzieje się w tak wielu miejscach i chwilami niesiemy takie ilości nigdy do niczego niepotrzebnych przedmiotów, że klikania będzie sporo. Ale z pewnością warto.
Naprawdę dobra, solidnie wykonana gra. Trzeba przyznać, że zagadki nie należą do najłatwiejszych, żeby nie powiedzieć, że to jedne z najtrudniejszych ostatnimi czasy. Mówię to jako fan łamania głowy różnorakimi puzzlami - przeszedłem The Talos Principle* czy Obduction bez zaglądania do solucji, tutaj jednak kilka razy się przełamałem. Choć oczywiście plując sobie potem w brodę: "rozwiązanie było na wyciągnięcie ręki". Nie jest to jeszcze ideał - poziom fabuły mocno odstaje od w/w tytułów, a zagadki czasem jednak mogłyby dawać nieco jaśniejsze podpowiedzi, bo zdarza się, że coś nas nakieruje błędnie i potem ciężko wrócić na właściwy tor kombinowania. Choć może to ja miałem ostatnio gorsze dni do tego typu gier. Podsumowując: oczko odejmuję za fabułę, która nie jest mocną stroną gry. Nie zmienia to jednak faktu, że samodzielne rozwiązywanie naprawdę przeróżnej maści i często dość oryginalnych zagadek, daje kupę satysfakcji. *Żebym nie wyszedł na geniusza - kilku gwiazdek z Talos Principle samodzielnie oczywiście nie rozwiązałem, niektóre gwiazdki tam to jednak najcięższy kaliber puzzli.
