Początek tej gry nie należy ani do udanych ani do bardzo przyjemnych momentów. Gdy minie ten moment raptem gra staje się wyśmienitą grą fabularną z fajnymi wstawkami ręcznie rysowanych obrazów. Graficznie dzisiaj już nie robi wrażenia a niektórzy gracze będą kręcić nosem na menu i system dostrojeń postaci. Efekt dream world to najważniejszy punkt tej gry. Poziom trudności to spore wyzwanie zatem tą grę powinni ogrywać osoby cierpliwe lub miłośnicy RPG szukających coś odmiennego w gatunku. Gra warta zobaczenia bo dialogi są prze kozackie w późniejszych etapach. Główna postać kierowana przez gracza można określić mianem Geralta w spódnicy po ilość ciętych dialogów jakie została jej przydzielona spokojnie wystarczy aby nie uśmiechnąć się w stronę tego elementu. Zadania (oprócz początku gry)są dość sprawnie napisane. Zatem warto zagrać kto nie grał a ma chęć na zabawę nie tylko w świecie realnym a i odrobinę szaleństwa w atralnej jej wersji.
Pozwoliłem sobie na taki tytuł aby było wiadomo że mówię o jednej i tej samej grze. Z mojej perspektywy jako gracza pamiętajacy czasy pisma Click nie mogłem oprzeć się recenzji w tym piśmie jak ta gra była opisana tak jak gra z humorem bliskim tej grze. Jeśli marzy się wam dosadny typowo polski humor to jest to strzał w 10 wiele odzywek jest bliska temu co możemy zobaczyć w memach a wiele sytuacji trąci naszym rodzimym humorem że nie dość że uśmiech pojawia się na twarzy to jeszcze sprytnie obśmiany został każdy element gier tego kalibru w sposób idealny. Co do grywalności dla mnie Polanie /Knight Shift to do tej pory miła gierka z elementami tak prostymi iż każdy będzie się przy tej grze dobrze bawił w 2003 roku na tamten czas gra miała wręcz absurdalne wymagania sprzętowe ale na przestrzeni lat ten element przestawał doskwierać. Fani Spellforce niech zobaczą jedną z niedocenianych gier Made in POLAND stworzoną przez Reality Pump tych gier firma miała o wiele więcej . Ale ta konkretna ma miejsce na moim dysku twardym i ani myślę z niej rezygnować. Śmieszny klimat nieskomplikowane zasady można pokazać młodszym graczom ciekawe odzywki to odmienny klimat od wielu innych tytułów łączących elementy RTS z RPG. Scenariusze trybu RPG też są w niej zatem dla każdego coś miłego. Zagrać warto mimo nudnawego początku.
Zagrałem poczułem się wyśmienicie grając w zaskakująco interesujące demo. Poczułem niedosyt bo autor gry ( lub autorzy ) zaszczepili we mnie chęć na dalsze wyzwania. Pod względem grywalności i drzewa rozwoju twórcy są na dobrej drodze i niech trzymają się tego wysokiego pułapu jak najdłużej. Jest to bardzo fajna gra i chciałbym aby się rozwijała dalej na kolejne wyzwania z użyciem tych umiejętności bohaterki. Graficznie jest co podziwiać ale optymalizacja choć dobra jeszcze wymaga większego szlifu. Ja chcę więcej wyzwań bo ta gra ma potencjał na bycie naprawdę wysoko grywalnym tytułem na dłuższy czas niż gra na tym etapie oferuje.
Nie jest to gra szczególnie piękna a momentami dużo w niej chaosu ale jak zasiadłem do grania w nią w 2005 roku ( otrzymałem ją wtedy do nowszego wydania Gamestar ) to z czystym sumieniem oceniam tą grę na udanego klona Diablo z paroma ciekawymi rozwiązaniami. Dodatkowo fani orientalnych klimatów japońskich poczują się tutaj jak w siódmym niebie.
Dajcie chwilę dla gry, wystarczy by wsiąknąć na długie godziny dzisiaj odpali się na byle jakim komputerze co jest ukłonem w stronę osób posiadających słabsze komputery. Jak wiele gier z tego okresu może nie grzeszy dzisiaj grafiką i fajerwerkami technicznymi ale nadrabia wielką ilością grywalnej zawartości.
Bez wątpienia ta gra zdobyła moje uznanie za sprawą fabuły. Nowi gracze będą mieli wątpliwości z jakim gatunkiem w zasadzie obcują bowiem ta gra łączy je w sobie kilka przez co jest niecodzienną hybrydą RPG z innymi podgatunkami. Gra posiada przepiękną grafikę ( przez to też spore wymagania sprzętowe ), widoki są piękne i jest na czym oko zawiesić a modele postaci niebywale szczegółowe. Czuć tu klimat awanturniczych wikingów wyrwanych prosto z różnego rodzaju opowieści. Do sterowania trzeba się przyzwyczaić ponieważ domyślny układ klawiszy pod niektóre zdolności jest lekko mówiąc nietrafiony. Mapa jest ogromna a w czasie wędrówki mamy możliwość wybrania ścieżki według uznania. Gra zdecydowanie dla osób szukających czegoś totalnie nowego lub dla osób którym spodobała się seria Spellforce i także chciały by inny tytuł z takim kolażem podgatunków. Jedną gwiazdkę muszę odjąć za błędy wynikające z takiego miksu wielu rozwiązań w rozgrywce, stąd wielu graczy może mieć wrażenie sporego chaosu.
Firma Haemimont Games od lat mnie pozytywnie zaskakuje jak nie strategia to jeszcze do kolekcji Hack & slash pokazali że potrafią zrobić coś innego niż tylko RTS. Ale za to jak mnóstwo wyzwań mnóstwo potworów do ubicia oryginalne miejsce czytelna mapa broni do siania zniszczenia mnóstwo warto w to zagrać godziny mijały szybko mimo nieco prostej aczkolwiek ładnej grafiki i przez to dobrej optymalizacji grało mi się w to fajnie i zabawnie. wyzwania są fajne a gra nie nudzi mi się wcale.
Mimo paru błędów ja bawiłem się świetnie przy tej grze. Nie sądziłem ze fabuła gry typu hack & slash wciągnie jak bagno. Dwa różne podejścia do światów i gra marionetkami daje wielkie pole do popisu pomysłowości graczy na ogrywanie tytułu na różne możliwe sposoby. Bardzo dobrze gra dzięki zastosowaniu pomysłu z jedynki na świat astralny ( zresztą nie to żadna nowość) ma swój styl i odróżnia od innych gier podobnego kalibru. Grafika jest bardzo ładna, miejsca w grze mogą i w zasadzie będą się podobać jest czysta i przejrzysta a także dostosowana do klimatu. Jest miejscami mrocznie a miejscami kolorowo. Początkowo są trzy postacie co może sugerować że obrano za wzór pierwsze Diablo. W tej grze przeszkadza mi najbardziej niejasny balans rozgrywki. Dla przykładu może zdarzyć się tak że za jednym posiedzeniem pokonany jest mocniejszy przeciwnik podczas gdy zwykły pająk rozwala postać od tak bez żadnego mrugnięcia ten element był nie do przyjęcia bowiem te zasrane paskudy uniemożliwiały mi dalsze zmagania z interesującymi wątkami fabuły to zaskakujące że w grze o dopracowanej linii fabularnej popsuty balans niektórych przeciwników przeszedł w takiej postaci bez poprawek. Faktem jest że spędziłem nad grą mnóstwo czasu i nie żałuję ani jednej minuty. Kto ceni fabułę w grach to powinien mimo wszystko tej grze dać szansę. Stąd 5 gwiazdek ode mnie.
Największe pozytywne zaskoczenie, bowiem tą grę stworzyła firma mająca na koncie dwie nieudane gry. A tutaj idealnie jest pokazane że jak firma ma możliwości to potrafią zaskoczyć tak że zapominam o dwóch poprzednich pomyłkach twórców. Jedna z moich ulubionych strategi RTS a do tego fajne grywalne frakcje, wszystko to sprawia że każdy fan strategii znajdzie multum zabawy dla siebie. Ja jestem zachwycony podejściem do optymalizacji silnika grafiki gry. Dla przykładu: i5 2400 4GB RAM Geforce GT 1030 2GB DDR5 Zotac. Na tym sprzęcie gra wykrywa ustawienia na ultra w rozdzielczości fullHD .( Żeby nie było tak pięknie a jednocześnie w miarę uczciwe na takim komputerze Dying Light jest niemal że niegrywalne ) Dużo słyszałem opinii że gra jest kiepsko zoptymalizowana niestety po przez moje testy na 2 komputerach nie mogę się z tym zgodzić. Sam tytuł jest warty pobrania i zagrania a gwarantuje mnóstwo czasu przyjemnej zabawy stąd też zajmuje sporo miejsca na dysku. Sama muzyka w wykonaniu Adama Skorupy wraz z innymi pracownikami w studiu zasługuje na oddzielne przesłuchanie a w grze pasuje ona idealnie. filmiki są zrobione podobnie do Diablo III czyli są to ręcznie malowane rysunki w stylu tych z czasów średniowiecza. Mam nadzieję że w kolejnej części będą animacje bo gra z takiego wysokiego kalibru zasługuje na to.
Dobrze że oprócz tej świetnej gry jest także Bloodlines. Ale wracając do Redemption. To kawał porządnej gry opartej o world of darknes wraz z tytułową maskaradą w tle, gra ma spójną całość, walki bywają emocjonujące ale dzisiaj dla wielu graczy sztuczna inteligencja będzie czasami zachowywać się co najmniej nieracjonalnie gdy otrzymają za dużo obrażeń. wtedy biegają bez celu jak dziecko we mgle. Detekcja kolizji czasami również może dostać sporadycznego świra ale przy bossach jest ok. Bossowie są trudni a zwłaszcza na samy początku zabawy ( kto stoczył walkę z Mnichem w klasztorze ten wie o czym mowa). Fabuła jest super i rozkręca się stopniowo bez nawału informacji od początku zabawy. Zasady gry dowiadujemy się z filmików zrobionych na silniku gry aby nie wybić grającego z rytmu ( podobnie jak w Half Life miało to zastosowanie). Mimo że jest długa a fabuła ładnie przedstawiona to niestety gra jest wściekle liniowa pomimo otwartości miasta. Grafika na wyższych rozdzielczościach nie straszy brzydotą ale widać styl gier tego okresu. Postaciom zdarza się zablokować gdzieś dlatego polecam częste zapisywanie stanu rozgrywki zanim dokonamy podziału funkcji dla naszych podopiecznych. Zagrać jak najbardziej warto :].
